Wenskaart aan jezelf
Ken je dat? Het gevoel wat je krijgt wanneer je de brievenbus opent en er een kaartje voor je in ligt? De verrassing, weten dat er iemand aan je gedacht heeft en de moeite heeft genomen je een kaartje te schrijven!
Vandaag in de therapiegroep geven we onszelf een kaartje.
Want wat heb je nu nodig? Hoe moet het kaartje er uit zien? En wat schrijf je voor boodschap op de achterkant? Wat heb je nu nodig om te horen?
Eerst is het stil.
Er wordt hard nagedacht.
Alle materialen mogen gebruikt worden – wat kies je dan? Ga je een collage maken, een tekening, ga je een tekst gebruiken of alleen beelden?
En zoals altijd, na een moment van nadenken, worden de materialen gezocht en wordt er driftig geknutseld.
Er ontstaat ook een gesprek:
‘Ik heb nog nooit een kaart voor mezelf gemaakt! Ik maak met de kinderen vaak kaartjes voor oma of andere familieleden, maar nooit voor mezelf…’
‘Waarom eigenlijk niet?’
‘Eigenlijk doe ik altijd iets voor een ander, maar vergeet mezelf…’
Iemand laat een foto zien hoe ze voor zichzelf altijd een ontbijt klaar maakt. Ontbijt is haar tijd van de dag.
Ervaringen en ideeën worden uitgewisseld.
Een moment voor jezelf.
Iets doen voor jezelf.
En even stil staan: wat heb ik eigenlijk nodig om te horen?
Hoe zit dat met jou?
Wat heb jij nodig om op dit moment te horen?
