Als ik er maar op kan lopen…

Het thema van schoenen blijkt veel toepasselijker te zijn dan ik had gedacht. Veel vertellen over dat ze schoenen dragen die ze ergens hebben gekregen en die pasten. Geen geld, geen thuis en alle kleding en schoeisel liggen nog in de Oekraïne, dat konden ze niet meenemen. Dus als je dan schoenen nodig hebt, pak je alles aan wat je kan krijgen.

Inmiddels is het een jaar later en lopen ze nog steeds in die slecht zittende, niet mooie schoenen.

S laat het zien door simpele sandalen te maken – ach, dat is wat ik kon krijgen, dus draag ik het.

Letterlijk.

Ze maakt daarnaast hakschoenen, gevlochten, vrouwelijk, mooi.
Dat is wat ze weer zou willen dragen.

Ze wil zich weer vrouw voelen, mooi, geliefd, vertrouwd en vooral ook eigen. Het gemis is te zien op haar gezicht. Ze realiseert zich dat dit toen zo gewoon was. Ze heeft nooit gedacht dat dat iets zou zijn wat ze zou kunnen missen…