Lees en bemoedig een ander… doe mee.
Aangezien M een geheugen heeft van een bos uien (maximaal een weekje en dan is hij alles al snel vergeten) kijkt die minimaal 1x per week terug op wat we allemaal hebben gedaan.
Één van de terugkerende thema’s is en blijft… kunnen we de hoeveelheid nieuws niet wat minderen? Blijft een enorme berg lettertjes waar de lezers doorheen mogen worstelen.
En iedere keer als we er naar kijken… blijven we terugkomen bij het punt dat wat we delen al een fractie van een fractie is van al die verhalen. En dit nog niet eens de top 10 is… 90% haalt ons nieuws niet eens… en dat is zo jammer. Er zitten zulke pareltjes tussen, maar ergens moet je toch keuzes maken.
De wereld is een vreemde plek en soms vergeten we dat wel eens met zijn allen. Voor je het weet is er weer een week voorbij en wat heb je gedaan? Wat deed er echt toe? En dan zien we het als positief dat we een heel(!) klein stukje mogen delen met jullie allemaal. De mooie, maar ook de minder mooie verhalen. Ook van mensen die zich erg vergeten voelen. En die kunnen we ook op deze manier een klein beetje menselijkheid geven. Ze bestaan, ze hebben verhalen, ze leven.
We kunnen ook zien hoeveel keer hun verhaal online is gelezen en soms delen we dat met hun.
En ja, we snappen dat het lezen van al deze verhalen jullie tijd kost… maar voor deze mensen… helpt het lezen wat jullie doen enorm. Een hart onder de riem, je bent niet alleen, je verhaal is al x keer gelezen deze week… mensen denken aan je, ze bidden voor je.
Namens de mensen achter al deze verhalen,
Bedankt voor het lezen, het meeleven, voor al jullie hulp, jullie gebed. Ze zijn er heel blij mee. Met iedere minuut dat jullie hun verhalen lezen. Het geeft ze hoop, een klein stukje meer menselijkheid.
Bedankt.
Blijf lezen, deel hun berichten, je helpt ze er enorm mee. Kleine moeite, groot plezier.
