If It Wasn’t for the Nights (ABBA) en David.
Veel gesprekken die we voeren zijn met mensen uit andere tijdzones. Inmiddels zijn we erachter gekomen dat we de “beste” gesprekken hebben in de ochtend… waarom?
Als je gaat kijken naar de inhoud van de gesprekken (menselijk gezien niet de meest makkelijke onderwerpen) zie je dat mensen er ook en soms vooral in de nacht mee zitten te worstelen. Overdag gaat het meestal nog wel, maar als het donker wordt… en je (alleen) in je bedje ligt… lijkt de wereld soms anders… en komt de wereld met al zijn ellende soms op je af.
Deed mij denken aan een HEEL oud ABBA liedje:
If It Wasn’t for the Nights
Oh, I’m so restless, I don’t care what I say
And I lose my temper ten times a day
Still it’s even worse when the night’s on its way
It’s bad, oh, so bad
Somehow I’d be doing alright if it wasn’t for the night
If it wasn’t for the night, I think that I could make it.
I’d have courage left to fight if it wasn’t for the night.
En hoe vreemd het ook klinkt… wij zijn dan weer heel blij met die nachten en tijdsverschillen. Als andere mensen (letterlijk) wakker liggen met hun zorgen en echt even met iemand moeten praten om het vol te houden… zijn wij wakker… en klaar voor een goed gesprek met een goede boodschap. Want ja, de nacht is (soms) verschrikkelijk, maar er komt weer een nieuwe dag, een nieuwe ochtend. En dat deed me dan weer denken aan een ander liedje / vers:
Psalm 91:5 (Geschreven door David)
You will not be afraid of the terror by night,
Or of the arrow that flies by day;
Oh, en voor de ABBA liefhebbers, enjoy!
