Vrienden blijven voor altijd vrienden
Zo nu en dan waren we in Poznan bij de voedselbus voor de daklozen. Een prachtig initiatief van CHRISTianer.org Onze hulp was niet zo spannend, we konden soms wat ondersteuning geven voor het eten, glimlach hier, knuffel daar, bak koffie met een koekje, stukje aandacht. Het team dat ze daar hebben draaien is klein, maar stabiel en goed. De gesprekken gaan echt ergens over, er wordt niet om de hete brij heen gedraaid, heerlijk en voor mij (M) een rustige omgeving.
Je kon komen als het kon, als het niet kon was het ook prima, je kon meehelpen als het lukte en zo niet was het ook goed. Een rustige en veilige omgeving.
We plukten daar ook de daklozen weg waar we kansen in zagen. De daklozen die zelf meewerkten aan hun eigen weg uit al die ellende. Ze kwamen en gingen, soms had je geen idee waarheen en sommigen landen goed.
En nu is er een einde voor ons aan dat tijdperk gekomen en hebben we afscheid genomen van dat geweldige team en van die doelgroep. Enorm ingewikkeld moet ik zeggen. De laatste kopjes spontane koffie… en dat was het dan… En als laatste kregen we nog een lied van ze mee:
En vrienden blijven voor altijd vrienden, Als de Heer hun Heer is.
En een vriend zal nooit nee zeggen en het “wees welkom” zal niet eindigen.
Hoewel het moeilijk is je los te laten, weten we dat we in de handen zijn van de Vader, en dit leven is langer dan we het nu kunnen zien en ook daarna zijn we vrienden.
