Straatkerk

We hadden gisteren weer een mooie straatkerk! Het is keer op keer weer een cultureel feestje. Hoe het mogelijk is dat zoveel verschillen culturen en zoveel verschillende karakters met elkaar een kerk kunnen vormen, blijft een Goddelijk raadsel.

Dit keer hadden we geen preek, maar verschillende getuigenissen die gedeeld werden over hoe God levens heeft omgedraaid van hopeloos en zonder toekomstperspectief naar hoopvol en met een prachtige toekomst.

De foto laat mijn uitzicht zien. Dit is mijn vaste plekje waar ik de rij met wachtenden kan zien, voor ze kan bidden tijdens het spelen en net zo voor de voorbijgangers die langskomen en heb ik uitzicht op de trams die voorbij komen.

Aangezien de gasten niet allemaal even helder in hun hoofd zijn, gebeuren er wel eens niet-gewone dingen. Zo ook deze keer. Eén van de mannen die wekelijks komt en die niet helemaal goed meer is in zijn hoofd door middelengebruik, zoekt vaak een plek op waar hij gezien wordt en hij zichzelf belangrijk kan vinden. Op één of andere manier had hij vandaag bedacht dat een saxofoon toch wel erg cool is. Hij bleef maar friemelen aan mijn microfoon, standaard en snoer. Dat werd dus streng toespreken dat dat echt niet mag. En het mooie is – dat begrijpt hij prima en houdt er zonder morren ook mee op. Maar daarmee hield zijn gedrag niet op. Steeds zocht hij een plekje op waar hij gezien werd: met het uitdelen van het brood, ging hij vóór de anderen staan, zodat hij de eerste was die brood uitdeelde. Als de gitarist een solo speelde, ging hij er naast staan. En zo zocht hij mij ook regelmatig op, kwam hij heel dicht bij staan en dan het liefst even met de elleboog mij aanraken. Aangezien een andere zwerver zijn tassen achter mij had gezet, had ik geen bewegingsvrijheid meer en kon ik niet een stapje opzij zetten. Als hij er dus weer aankwam, deed ik mijn ellebogen wijd naar buiten, zodat we een bepaalde afstand bleven houden. Helemaal prima zo.

Er was vandaag ook een nieuwe zwerver. Kwam uit Wroclaw en woont nu op de straten van Poznan. Hij kwam toevallig langs en was verrast dat we er waren. Hij was enthousiast en met zijn soep en brood in de hand voerden we een klein gesprekje in het Pools en met wat Engels. Hij was Christen en God had het op zijn hart gelegd om mee te helpen bij de straatkerk. Hij genoot enorm van wat er allemaal gebeurde. De straatkerk heeft er bij deze een nieuwe vrijwilliger bij 🙂

Elke week opnieuw zijn er zoveel mooie ontmoetingen, worden mensen aangeraakt door het nieuws van God, worden handen geschud en knuffels gegeven, worden bekenden en onbekenden in aanraking gebracht met het prachtige nieuws van Christus die gestorven is voor al onze zonden, zodat we bij God onze Vader mogen en kunnen komen en bij Hem een thuis vinden, ook al heeft niet iedereen een dak boven zijn hoofd.