Het psalmenproject heeft een poos stilgestaan. Door allerlei redenen. Vaak is ’te druk’ en ‘geen tijd’ het eerste wat ik als reden geef. Maar eigenlijk is dat niet waar. Want als iets belangrijk genoeg is, dan maak je er tijd voor. Het is meer ‘geen ruimte in mijn hoofd’. Maar nu we verhuisd zijn en alle materialen onder handbereik in de werkkamer liggen, is het ’tijd’ voor het vervolg. Een nieuw schetsboek, een nieuwe psalm. (tekst gaat verder onder de foto)

Psalm 71
Een Psalm waarin de psalmist op leeftijd is, zijn lichaam oud en verzwakt en dat weten de mensen om hem heen. Ze zeggen dat God hem verlaten heeft en zien hun kans om hem te grazen te nemen.
Wat enorm opvalt is de reactie van de psalmist.

Van jongs af aan heeft hij zijn vertrouwen op God gesteld, zijn verwachting is van God. (vers 5)

Wacht even. Hij wordt belaagd, hij heeft geen kracht meer om zich te verdedigen of zelfs weg te rennen. En op die plaats roept hij tot God om redding (vers 2). Tot zover – logisch en herkenbaar. Hoe vaak doen wij dat niet? Het gaat niet goed, we zitten in nood, kunnen uit eigen kracht geen oplossing of uitweg vinden.

Maar wat doet de psalmist?
Vers 8: Mijn mond is vervuld van Uw lof, de ganse dag van Uw luister.

Hij is gefocust op God. Onafhankelijk van hoe hij zich voelt, onafhankelijk van wat er gebeurt om hem heen en onafhankelijk van wat er in zijn leven gebeurt! Hij spreekt van God, geeft God eer en heeft de luister van God als focus!

Nog steeds herkenbaar in je eigen leven?

Die focus is geen vlucht. Hij transporteert zich niet in een sprookjeswereld waarin de werkelijkheid niet meer bestaat. Nee, hij weet heel goed wat er om zich heen en in zijn leven gebeurt.
Vers 13: Laten beschaamd worden en vergaan, wie mijn leven belagen, in schande en smaad zich hullen, wie mijn onheil zoeken.

Wraakgevoelens?
We kijken nog een stukje verder, naar vers 18 en 19: wil mij dan ook tot mijn ouderdom en grijsheid, o God, niet verlaten, totdat ik aan dit geslacht uw arm verkondig, aan ieder die komt, uw sterkte. Ja, Uw gerechtigheid, o God, reikt tot den hoge, Gij, die grote dingen volbracht hebt; o God, wie is U gelijk?

De wens om God te verkondigen, te spreken van Gods luister en eer, te vertellen wie God is, is enorm. Laten degenen die mijn onheil zoeken beschaamd worden, omdat ze zullen beseffen dat U, mijn God, mij niet verlaten heeft en ze begrijpen dat ze niet mij te grazen nemen, maar U. Wanneer ze dat zien, zullen ze beschaamd zijn, zullen ze zich hullen in smaad en schande en vergaan. En geef mij de kans om ook dit geslacht te vertellen wie U bent!

Nog steeds herkenbaar?

De psalmist mag in zijn ouderdom fysiek zwak zijn. Zijn geest is echter zijn leven lang gegroeid in God. Door zijn focus en discipline die focus vast te houden, weet hij zich ook nu staande te houden. En nog meer dan dat! Hij is niet bezig met overleven, nee, hij is bezig met het vertellen wie God is en wil ook deze generatie vertellen over Gods eer en Gods luister – want wie is als Hij? Het gaat niet om hem zelf, dat zegt hij in vers 16, hij is niet de centrale persoonlijkheid in zijn leven. Zijn leven gaat om God, om Hem alleen.

Om in tijden van strijd en crisis en moeilijkheden zo te kunnen reageren, moet je je dit principe eigen maken. De psalmist leeft elke dag op deze manier: gefocust op Gods eer en luister, op Gods grootheid, het verlangen naar het nog meer kennen van God, ook al weet hij dat God zo groot is dat hij beseft dat hij in zijn leven op aarde niet volledig zal kennen, het vertellen van wie God is en het prijzen van God. Van zijn jeugd af is God zijn verwachting en zijn vertrouwen geweest. Wat een rijkdom!