Overleven

Vandaag in de therapiegroep staan we stil bij waar (en hoe) jij je bevindt in je leven ten opzichte van al je taken en andere mensen om je heen.

Ze tekent zichzelf als drijvend op een rivier en ze wordt meegenomen met de stroom.
Op de oever staan alle mensen en taken in haar leven, maar ze heeft er geen sturing over. Ze komen, ze gaan, sommigen komen vaak voorbij, andere niet zo vaak.

Ze vertelt dat ze lang heeft geprobeerd haar leven zelf te sturen, maar elke keer lukte dat niet.
Had ze een baan, werd ze een maand later ontslagen, hadden ze haar niet meer nodig. Weer opnieuw op zoek naar werk, uiteindelijk gevonden en na een paar maanden weer ontslagen want hun budget was op… En dat was alleen nog maar op het gebied van werk…

Ze heeft besloten dat het makkelijker is om maar mee te drijven. “Ik kan er toch niets aan veranderen”.
En zo kan ik in ieder geval nog genieten van de lucht die ik zie en verspil ik geen energie aan dingen waar ik toch geen invloed op heb.

In de stormen en onzekerheden in haar leven heeft ze een manier gevonden om er doorheen te komen.
Het houdt haar niet tegen om stappen te zetten, die maakt ze wel. Werk zoeken, opleidingen en cursussen volgen doet ze allemaal. Maar ze is gestopt met vechten. Het is wat het is. Het is beter het voor nu te accepteren en mee te drijven. Dat is hoe ik nu overleef.