Geliefden worden gemist… heel erg gemist…
Heel vaak worden in workshops of therapie harten gemaakt. Ze komen in alle vormen en maten langs.
Wanneer we de werkstukken bespreken benoemen ze vaak hun geliefden die ergens achter zijn gebleven – ouders, broers, echtgenoten, zonen…
En ze worden gemist, zo zo zo vreselijk gemist….
Hun leven staat op hun kop. En juist op zulke momenten is de nabijheid van geliefden zo belangrijk, die ondersteunen je. Samen overleggen over te maken beslissingen en het “We komen er samen doorheen”… Maar waar is dat ‘samen’ nu? Het is samen op afstand. En dat terwijl je nu in deze zware periode juist die arm om je schouder nodig hebt…
