“Dat heb ik gemaakt!”

We hadden het over de dag van de constitutie – op welke basis leef jij je leven?
De opdracht was om met droogvilten een broche te maken die verbeeldt waarop jij je leven bouwt.

Ze weet niet zo goed wat ze moet doen en kiest de kleuren die ze mooi vindt. Stap voor stap gaat ze aan de slag en kiest ze wat zij zelf wil doen. Dat verwoordt ze als vrijheid.
Zoals altijd vindt ze het resultaat niets.

Een week later komt ze naar me toe voor de therapiesessie begint.
“Dit moet je zien!” zegt ze.
Ze laat een foto zien van haar kleindochter die de broche draagt.

Ze vertelt hoe haar kleindochter haar met grote ogen had aangekeken toen ze de broche zag – ‘heb jij die gemaakt?’
Ze vond de broche helemaal geweldig en gaat nu geen dag zonder de broche op naar buiten. Ze draagt hem elke dag!

Zelf vond ze de broche maar niets. Toch liet de reactie van haar kleindochter haar zien hoe waardevol dit kleine stukje werk uit het hart is! “Ik heb gewoon gedaan wat ik wilde” zegt ze, “en het lijkt nergens op. Maar mijn kleindochter heeft mijn hart erin gevoeld en resoneert op dezelfde golflengte.”

Onder de indruk, gelukkig en trots kijkt ze me aan.
“Dat heb ik gemaakt…”