Wie goed doet goed ontmoet?
Je kent het spreekwoord zeker wel: wie goed doet, goed ontmoet. Maar laten we eerlijk zijn… helaas werkt het niet zo, hoe graag we het ook zouden willen geloven. We zeggen het als mens ook zo vaak, om onszelf wellicht ook moed in te praten, omdat we ergens ook wel heel goed weten dat het helaas niet zo is wellicht? En dat is soms best lastig om mee om te gaan.
Wie goed doet goed ontmoet. Echt niet. Dat gaat helaas te vaak niet meer op tegenwoordig. Je geeft 1 vinger en je hele lijf ben je kwijt. Laat staan de rest.
En we kennen dat gevoel oh zo goed aan deze kant. Soms steken we aan deze kant ook heel veel energie in iets en er lijkt niets uit te komen. Je doet zo je best, maar een bedankje of een kaartje kan er niet eens af. Of nog erger. Veel erger. Je wordt letterlijk beroofd van iets terwijl je iemand probeerde te helpen. En dat is verschrikkelijk en niet goed te praten. Punt. We kennen het, helaas, ook aan deze kant.
Daarom kiezen we ervoor, heel bewust, om niet onder dat motto te werken. Want als we vertrouwen op “Wie goed doet goed ontmoet”, dan lopen we van desillusie naar desillusie. We focussen dus op de dingen waar we echt prachtige resultaten zien waar we die absoluut niet verwachten.
De vluchteling met een glimlach, de dakloze waar je samen op een bankje mee zit te lachen om iets leuks, de “afgebrande hulpverlener” die na een weekje toch weer verder kon, de suïcidale client die toch weer toeleeft naar morgen. Ook prachtig zijn de mensen die je helpen met iets waarvan je het ook niet had verwacht. Die er ineens zijn, helpen met iets, zonder er ook maar iets voor terug te vragen. Terwijl je sommige niet eens kent. En daar staan ze ineens (in welke vorm dan ook) op je stoep en helpen jou om weer anderen te helpen. Daar focussen we ons heel, heel hard op.
Want inderdaad, “wie goed doet goed ontmoet”… helaas, we zouden zo graag willen dat het zo zou werken, maar dat is geen spreuk die waar is in deze maffe wereld…
En er is nog iets. Want eerlijk gezegd, hoe hard we ons daarop proberen te focussen, als we weer eens (soms letterlijk) beroofd zijn terwijl we probeerden te helpen, is ook dat niet genoeg meer. De desillusie is dan zo groot, daar kan geen “focussen op goede dingen” meer tegenop in deze wereld. Dus focussen we ons op wat er komen gaat:
Het is het beste te leven onder de bescherming van de Here, dat biedt meer zekerheid dan wanneer men op mensen vertrouwt.
Psalmen 118:8
Wat u ook doet, doe het van harte, alsof het voor de Here is en niet voor mensen. U weet immers dat de Here u zal belonen met een deel van de erfenis, want u dient de Christus als Here.
Colossenzen 3:23-24
En dat geeft perspectief na de zoveelste “beroving”. Want dan doet dat incident er niet meer toe, want je weet waarvoor je het wel doen. En daarmee houden we het vol in een soms compleet gestoorde wereld…