Waarom geen zendeling in eigen land?

image_print

Een vraag die ook wij wel eens krijgen is de vraag waarom we niet in Nederland zijn gebleven en daar als zendeling aan het werk zijn gegaan. Goede vraag!

Deze week kreeg een medezendeling, die klaar is om weg te gaan, ook deze vraag van iemand. En dat gesprek dat die zendeling met iemand anders had, ging niet zo lekker. In tegendeel, het werd pijnlijk.

In eerste instantie lijkt er niets mis met die vraag, want laten we eerlijk zijn: in Nederland is er meer dan voldoende behoefte aan goede, professionele zendelingen. Van een uitzendend land (wat Nederland in het verleden was) is Nederland nu een ontvangend land geworden wat zending aangaat. En dat is voor Nederland slecht nieuws. Het christelijke land wat Nederland was, is helaas niet meer. Dus ja, er is een enorme behoefte aan zendelingen, ook in Nederland. (niet alleen in Nederland) Dus waarom zijn wij niet in Nederland gebleven? Ons persoonlijke antwoord is altijd:

Het was niet onze keuze om dit te gaan doen, op deze manier, op deze locatie, voor deze doelgroep(en), maar God Zijn keuze. En als God zegt dat we hier heen moeten, dan gaan we erheen. Zijn keuze, niet de onze.

En dan geven we uitleg hoe Hij dat heel(!) duidelijk heeft gemaakt. Als God vraagt of jij naar Nineve gaat, wat doe jij dan? Dan doe je toch ook wat God jou vraagt, in vol vertrouwen? Of zeggen we dan tegen God: nou God, waarom niet in mijn eigen land? Of je gaat gewoon niet naar dat andere land, maar je vlucht (om maar eens iets te noemen) naar Tarsis. Gekscherend zeggen we dan vaak als afsluiting van die zin: “Wij houden niet zo van vis”. 🙂

En dat is het enige juiste antwoord voor iedere zendeling op het zendingsveld. Hoe je dat van God te horen krijgt, is een ander topic (daar hebben we andere blogjes en podcast over gemaakt).

Toen God ons deze kant opstuurde voor het werk dat we aan deze kant moeten doen voor Hem (coaching, counseling, therapie) begrepen we nog niet alles waarom Hij dat zo specifiek vroeg en met die timing. Dat zit in het verlengde van dit vers:

Nu hebben wij nog geen heldere kijk op Christus, maar later zullen wij oog in oog met Hem staan. Ik ken Hem nu nog niet volkomen, maar dan zal ik Hem volledig kennen, zoals Hij mij door en door kent.

1 Corinthiërs 13:12

En waarom God dat vraagt aan Truusje? Geen idee. Dat weet God en ik vertrouw God dat Hij weet waarom Hij dat doet. Daar heb ik geen enkele twijfel over.

En daarmee gaan we nu over naar een minder leuk stukje waar we het toch over moeten hebben. Een heel, heel, heel pijnlijk stuk. Want als we hebben uitgelegd (zie bovenstaand) dat God ons heel specifiek naar dit land heeft gestuurd, voor deze specifieke taak en dat het Zijn keuze was en niet de onze komt ook (helaas) vaak toch deze reactie:

Maar het is toch veel goedkoper om in Nederland te blijven en daar als zendeling aan het werk te gaan?

En de zendeling die we deze week hadden gesproken kreeg dezelfde vraag, nadat ze net had uitgelegd dat het niet haar keuze was wat ze moet doen en waar, maar God Zijn keuze.

Als je echt snapt wie God is (als vraagsteller) na die uitleg over roeping, waar komt die vraag dan nog weg? In alle eerlijkheid, ik ben altijd heel bang wat de achterliggende vraag dan wel is.

  • Omdat je echt geïnteresseerd bent in waarom die persoon dat wil gaan doen
  • Ben je benieuwd hoe God die persoon uitverkoren heeft om iets te gaan doen
  • Ben je benieuwd hoe het met die persoon gaat en wat de beweegredenen zijn?
  • Vertrouw je die persoon niet?
  • Vertrouw je God Zijn roeping niet?
  • Denken we een beter of goedkoper plan dan God te hebben?
  • Ben je bang dat die persoon je om geld gaat vragen?
  • Vind je het eigenlijk zelf best wel spannend voor die persoon als die naar land X of Y gaat?
  • Wist je eigenlijk niet hoe je moest reageren en deze vraag (die je zo vaak hoort) was de eerste die in je op kwam?
  • Of wellicht ben je echt benieuwd waarom die persoon, het samen met God, aandurft om te gaan?

Als je de echte vraag “om-verpakt” in een “Waarom geen zendeling in eigen land?”, laat staan met niet de juiste intentie, en daarmee niet goed stelt, is dat een enorme demotivatie voor iemand die net een enorme stap heeft genomen in geloof om samen met God verder te gaan dan dat (helaas) meer dan 99,9% van alle christenen doen.

Die vraag is ook niet gesteld door Jezus aan Paulus, Mattheus, Lukas, Johannes en ga zo maar door. Of heeft Jezus die vraag aan hun ook zo gesteld: waarom blijf je niet in Israël? Nee toch? Jezus had juist een hele andere boodschap. En niet alleen voor Paulus, Mattheus, Lukas, Johannes…. Om die reden stellen wij die vraag nooit. Aan niemand. We vragen wel naar de roeping, maar dat is een andere vraag.

Het kan ook zijn dat jij zelf er nog niet uit bent wat jij voor God moet(!) gaan doen, niets mis mee, goed bezig! Maar dan stel je nu wel die “Waarom geen zendeling in eigen land?” vraag aan een ander, met een omweg om zo zelf een antwoord te krijgen op jou persoonlijke vraagstuk. En welk antwoord die ander ook geeft, dat antwoord gaat nooit kloppen, want de vraag die je stelt “Waarom geen zendeling in eigen land?” is een andere dan die het lijkt te zijn…. oeps.

Als de roeping van iemand helder is, dan is de vraag “waarom daar” een vreemde vraag. Als God vraagt, dan ga je. Ook naar Nineve.

‘Wat moet er toch veel geoogst worden!’ zei Hij tegen zijn leerlingen. ‘En wat zijn er weinig arbeiders! Vraag de Landheer of Hij meer arbeiders wil sturen om de oogst binnen te halen.’

Mattheüs 9:37-38

Gaat het altijd zo fout met die vraag? Nee, letterlijk God zij dank niet. Gelukkig niet. Maar soms… Zouden we aan God ook dezelfde vraag durven te stellen met de echte intentie die echt achter onze vraag zit? Oeps.

En terwijl ik zit zit te schrijven zit ik te huilen. We doen God zoveel verdriet met wat we als mensen aan het doen zijn… In plaats van blij te zijn dat er überhaupt iemand gaat, worden er soms vragen gesteld waar ik kriebels van krijg en werpen we bergen op, in plaats van mee te helpen met de heldere roeping die God aan die persoon heeft gegeven.

Maar goed, nu we een aantal problemen met die vraag hebben besproken kunnen we ook gaan kijken wat wel een goede, slimmere en eerlijke vraag zou kunnen zijn. Stel, je stelt deze vraag:

Wat goed dat je samen met God op pad wilt, vertel, waarvoor en naar welke plek heeft God je geroepen. Vertel!

En als dat antwoord niet helder is, vraag dan gerust verder. Want die roeping is heel belangrijk en het is goed om te kijken of we iets doen voor God of voor onze eigen leerschool, plezier, ontplooiing. Niets mis mee als iemand voor zijn / haar eigen leerschool, plezier, ontplooiing op pad gaat samen met God, maar dan kan het wel eens geen zending zijn maar een ander doel dienen. En ook daar hoeft niets mis mee te zijn, maar dan moeten we samen wel open en eerlijk zijn wat dan het doel is en hoe we elkaar daar in kunnen helpen. Want hulp voor een ander gaat niet alleen hulp voor een zendeling, maar hulp voor iedere broeder of zuster.

U moet elkaars moeilijkheden en problemen dragen, dan voldoet u aan de wet van Christus.

Galaten 6:2

En als het antwoord wel helder is aangaande die roeping, dat God inderdaad die persoon heeft geroepen naar die plek voor die rol, help ze dan. Ja, met gebed, maar vraag ook verder.

Dank voor je uitleg. Nu God jou geroepen heeft om voor Hem te werken, op die specifieke plek met dat doel, hoe kan ik jou echt helpen?

En als laatste optie: stel geen vraag. Niets. Wees blij, enorm blij.

  • Het aantal protestantse zendelingen wereldwijd wordt geschat op ongeveer 140.000. [6]
  • Het totale aantal protestantse christenen wereldwijd wordt geschat op tussen de 800 miljoen en 1,05 miljard. [1], [3]

Met deze cijfers kunnen we het percentage berekenen:

140.000 / 800.000.000 = 0,0175%
140.000 / 1.050.000.000 = 0,0133%

Het percentage protestantse christenen dat fulltime zendeling is dus ongeveer 0,013% tot 0,018% en daar schaam ik mij diep voor. Want dit is inclusief de zendelingen die in eigen land zendeling zijn. Wow…

Bronnen:

3 reacties

  1. Nelleke schreef:

    Amen! Bedankt voor het delen!

  2. Nelleke schreef:

    Amen! Bedankt voor het delen! Ik wordt de laatste tijd vaak bepaald bij het feit dat de oogst groot is en dat die binnen gehaald moet worden. We zijn allemaal geroepen om daar gehoor aan te geven. Zegen in jullie werk en voor de verhuizing. 🙏

    • M schreef:

      Dank! En inderdaad… het “zendingsbevel” (Markus 16:15) is voor iedereen. Maakt niet uit waar je woont, wat je doet, wie je bent, als christen is dat “bevel” er heel duidelijk. Hoe en waar je daar invulling aan geeft, is wel weer voor iedereen verschillend (1 Petrus 4:10). Het belangrijkste is dat mensen “iets” gaan doen. Als iedere christen dat zou doen, wat zou dat mooi zijn!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *