Niki Lauda, Formule 1 en de twaalf apostelen
Een poosje terug keek ik weer eens naar de Formule1 races (hup Max!) en ik was een beetje gedesillusioneerd. Ja, Max Verstappen won, maar toch…
Als klein jongetje ben ik opgegroeid met Niki Lauda (F1) en dat was voor mij als kind een enorme F1 held. Het vuur spatte eraf als die aan het racen was!
Alles zetten hij aan de kant, alles zetten hij in voor dat ene doel (winnen) en hij wist ook dat hij de ultieme prijs wel eens kon betalen (de dood op het circuit) voor dat doel.
En natuurlijk speelde ik als kind ook met raceauto’s en die hadden het ook stevig te verduren. VOL op het orgel! Iedere seconde was Niki Lauda vol gefocust tijdens de race, hun hele leven draaide erom, er waren letterlijk geen grenzen aan wat ze ervoor deden.
Maar nu keek ik weer eens Formule 1. Alles is veilig gecontroleerd, tot de laatste woorden in een persconferentie van tevoren al bedacht, ja, het gaat nog wel om winnen, maar toch… het echte vuur, de reden dat iemand wilde winnen en dat je koste wat kost er alles voor deed (met alle risico’s van dien) het lijkt wel weg te zijn. De race hangt van regeltjes aan elkaar, alles is tot de laatste seconde gepland en als iemand er een fractie van een seconde overheen gaat, dan is het direct heibel in de tent. Rechtszaken, vervelende berichtjes in de pers, politiek, politiek, maar is dat nog wel sport? Naar mijn gevoel niet meer. Het vuur is verstikt, de liefde is eruit, het gaat om iets anders dan waar het toen om ging.
Deed mij denken aan Paulus die ook iets deed met een wedstrijd:
Welnu dan, laten ook wij, nu wij door zo’n menigte van getuigen omringd worden, afleggen alle last en de zonde, die ons zo gemakkelijk verstrikt. En laten wij met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt.
Hebreeën 12:1 (dat hele hoofdstuk is prachtig trouwens)
Die Paulus ging ook VOL op het orgel. Hij wist heel goed dat de “sport” die hij deed enorme risico’s met zich bracht, maar dat hield hem niet af van zijn Doel. In tegendeel. Die Paulus heeft echt alles gedaan om de eindstreep te halen, iedere seconde ging erin, al zijn centjes, geen compromis. Niets. Want hij wist wat die prijs was die hij kreeg als hij die “wedloop” won. Hoe lang die wedstrijd ook duurde, hoeveel hij er ook voor moest reizen, alles, maar dan ook alles ging aan de kant voor zijn Doel.
En toen werd ik een beetje verdrietig. Niet zo gedesillusioneerd als bij de Formule 1 races, maar erger. Want als ik een beetje om mij heen kijk mis is dat vuur als ik een hoop mensen “mee zie doen” in de race naar Het doel. (wat dat doel dan ook maar is) Het is allemaal wel heel erg “van tevoren bedacht”. Tot de seconde is er al bedacht wat we gaan doen, en als we ook maar iets uitlopen hebben we moppers. Als er ook maar een lamp scheef staat is er een commissie die gaat kijken of we dat toch anders kunnen doen en daar gaan we dan veel over vergaderen en regels op papier zetten. Het ziet er allemaal heel gelikt uit, maar ik mis het vuur.
Waarom gaan we niet meer VOL op het orgel, vechten we niet meer om de winnaar te zijn? Waarom zijn regeltjes en voorbedachte persconferenties belangrijker geworden dan het doel: winnen. Ja, het is allemaal wel lekker veilig, maar racen we nog wel? Mag het ons nog alles kosten? Mag het een beetje meer zijn? Mag het je echt alles kosten of kiezen we voor een veilig leven?
Ik voel mij nog wel eens eenzaam in de race en heb het idee alleen te staan in een strijd die echt gaat om dood en leven. Waar je geen enkele seconde kunt verslappen, anders ga je eraan. We geven alles aan deze kant, het kost ons alles, maar soms voel ik mij heel eenzaam daarin. Snapt de rest van de wereld nog wel waar het echt om gaat?
Ik vond dat vers in Openbaring 3:15-18 altijd wel pittig en snapte niet waar de frustratie van de schrijver vandaan kwam. Maar langzaam maar zeker begin ik die knalharde woorden van die auteur wel te snappen:
Ik ken uw doen en laten. Ik weet dat u niet koud en niet warm bent. Wás u maar koud of warm! Maar nu u lauw bent, word Ik misselijk van u, Ik zal u uitspugen. U zegt dat u rijk bent en niets tekort komt. Maar u beseft niet dat u er geestelijk ellendig aan toe bent: u bent arm, blind en naakt. Ik geef u de raad goud van Mij te kopen dat in het vuur gezuiverd is, dan pas zult u echt rijk worden. En koop witte kleren van Mij, zodat u niet naakt bent en u niet hoeft te schamen. Koop ook ogenzalf en smeer dat op uw ogen, zodat u echt kunt zien.
Openbaring 3:15-18
Beste lezer, als je een goed doel voor ogen hebt, ga er dan ook echt voor en VOL op het orgel. Niet een beetje lafjes wat doen en iedere seconde tellen, want stel je voor zeg! Kom op, het is knap eenzaam aan deze kant soms en we zouden graag wat meer medestrijders zien, die net als Paulus er VOL voor gaan. Wat het ook kost. Ik schaam me soms diep voor de medestrijders die wel zeggen dat ze strijden, maar in werkelijkheid… lauw zijn. En dat doet pijn. Want we gunnen Het Doel iets beters. Iets veel beters.
Zijn wij bereid om die prijs ook te betalen voor DE prijs die op ons wacht? Of spelen we een lafjes, lauw, veilig “spel”?
