Die Petrus toch… stappen of stil blijven zitten?
In de bijbel staat een verhaaltje waar ik vroeger toch echt anders naar keek als nu… Laten we eens beginnen met dat verhaal (in het kort) en dan duiken (ja, ja, hij maakt de grap!) er wat dieper in.
Om je een idee te geven, Jezus Zijn leerlingen waren onderweg in een bootje naar de overkant van een meer, maar onderweg begon het weer om te slaan. “Zij kwamen niet erg vooruit door de harde tegenwind en de hoge golven. ” staat er dan.
Tegen het eind van de nacht liep Jezus over het water naar hen toe. Zij schreeuwden van angst en dachten dat het een spook was. Hij stelde hen gerust. ‘Wees maar niet bang, Ik ben het.’ Petrus riep: ‘Here, als U het werkelijk bent, zeg dan dat ik over het water naar U toe moet komen!’ ‘Kom maar!’ riep Jezus. Petrus stapte uit de boot en liep over het water naar Jezus toe. Maar hij besefte ineens dat er een heel harde wind stond. De schrik sloeg hem om het hart en hij begon te zinken. ‘Here, help mij!’ schreeuwde hij. Jezus stak hem zijn hand toe en trok hem uit het water. ‘Och, twijfelaar,’ zei Hij, ‘waarom heb je zo weinig vertrouwen in Mij?’ Zodra zij in de boot stapten, ging de wind liggen. De anderen bogen zich vol ontzag voor Jezus neer. ‘U bent werkelijk de Zoon van God!’ zeiden zij.
Mattheüs 14:25-33
En dat verhaal hoorde ik dan op de zondagsschool en de boodschap was dan zoiets als “Wees niet zoals die twijfelende Petrus, maar geloof in Jezus”. Dus voor mij was die Petrus allesbehalve(!) een voorbeeld hoe het moest, want hij twijfelde en daardoor zonk die weg in het water. Foei Petrus!
En nu…. is dat idee toch veranderd. Laat ik dat eens proberen uit te leggen: Jezus had meer leerlingen dan Petrus alleen. In de bijbel staan er 12 vermeld, dus laten we er eens van uitgaan dat ze met zijn 12 en in dat bootje zaten. En alle 12 hadden kunnen zeggen: “Here, als U het werkelijk bent, zeg dan dat ik over het water naar U toe moet komen!” maar dat gebeurde niet. Het was Petrus die dat deed, de rest niet.
Het was Petrus die uit de boot stapte, Jezus vertrouwde en de stap deed! De rest… bleef “veilig” in die boot. En ja, “De schrik sloeg hem om het hart en hij begon te zinken” omdat hij twijfelde. Maar eerlijk is eerlijk, de andere 11 bleven in die boot en namen die stap niet. Petrus wel.
En toen het mis ging, wist Petrus ook wat hij moest doen: “Here, help mij!’ schreeuwde hij”. En naar wie deed hij dat? Naar Jezus. Naar niemand anders. Petrus wist waar en wie Het antwoord was op zijn problemen.
En ja, een les is zeker dat we op Christus moeten vertrouwen, anders zinken we, maar er is nog een andere les: had jij het wel aangedurfd om die stap te nemen, net als Petrus? Als je verder wilt komen (in je geloof) moet(!) je wel een stap durven te nemen in een wereld met harde tegenwind en hoge golven. En dat vergt nogal geloof en ook doorzettingsvermogen in je doel. En ja, soms wankelen we dan toch… en bijna vallen we dan ook “plat op den neus” of dreigen we echt te zinken… maar dat zal niet gebeuren. Want, net zoals in dit verhaal, is Jezus daar om je op te vangen als je dreigt te struikelen. Daardoor val, verdrink je niet. Snap je het verschil? In onderstaan vers staat het duidelijker uitgelegd:
God kan ervoor zorgen dat u niet struikelt. Hij kan u zover brengen dat u zonder gebreken en vol blijdschap voor zijn schitterende troon komt te staan.
Judas 24
En ja, veilig in dat bootje blijven zitten kan ook, maar wie zijn geloof was nu uiteindelijk groter? Die van Petrus of die andere 11 die bleven zitten? Ja, Petrus twijfelde, maar Jezus heeft hem niet als straf voor die twijfel “dan maar laten verdrinken”. Nee! Jezus heeft Petrus behoed voor verdrinken en Hij was op het juiste moment daar, om Zijn hand uit te steken en Petrus naar Hem toe te trekken. Petrus nam de stap, in geloof, en kwam naar Jezus toe. En toen de vertwijfeling toe sloeg was Jezus daar zodat er wel een mooie les was voor ons allemaal, maar er niemand verdronk.
En nu naar mijzelf. Vroeger vond ik die Petrus de verliezer van dit verhaal. Maar nu… hoop ik en bid ik, dat ik net zo vertrouw op Jezus om die stap te nemen, iedere dag, ook al het donker is, als er golven zijn, en ik weet, dat ik kan verteouwen op Jezus als ik wankel. Hij is altijd daar. Dappere Petrus, zou ik hetzelfde hebben gedaan? Echt?
En jij? Heb je wellicht je mening ook al klaar over die Petrus die zo’n klein geloof had (net zoals ik die had vroeger als kind), of blijf je stil zitten in je bootje? Met stilzitten kom je niets verder…. Neem jij stappen? Vandaag?
