Oorlog tussen neus en lippen door
Moeder is lekker aan het tekenen in de workshop.
Dochterlief loopt wat rond. Heeft geen zin in tekenen met de groep en gaat zelf wat knutselen. Het gecreëerde wordt trots getoond aan de ‘juf’ van de workshop, een prachtig versierde omslagdoek gemaakt van papier.
Even later komt ze terug met een hondje – dat heeft ze op school geleerd. En ze zal het mij ook leren. Met twee vellen papier, een schaar en stiften komt ze naar me toe.
Eerst moet je het papier in een hoek vouwen en dan de rest er af knippen – dan krijg je een vierkant. Dan vouw je de oren.
Het moeilijkste is de bek, kijk dat moet je zo doen. Stap voor stap legt ze uit wat ik moet doen en laat ze het zien.
En dan zetten we onze naam achterop – de naam van de kunstenaar.
Onder het knutselen door is ze aan het babbelen over van alles en nogwat. De hondenkop wordt een muts die we allebei opzetten en die onhandig van het hoofd afvalt. Dan moet ik raden uit welke stad ze komt in de Oekraïene… Die is moeilijk, uiteindelijk vertelt ze het en zegt tussen neus en lippen door dat het nu oorlog is en dat Poetin een slechte man is. “Als ik hem zou zien, dan zou ik… dan zou ik… dan zou ik hem zo pijn doen!” Ja, oorlog is stom. Je kunt beter samen taart eten, dat is veel leuker. Daar is ze het mee eens en gaat weer verder met knutselen en spelen.
Jullie zijn zo goed bezig! Benedizioni!
Dank je, Jeanne!