Evangelisatie in Oost-Europa tussen 1991 en 1997
Ergens tussen 1991 en 1997 hebben de ouders van M (D&J) evangelisatie acties gedraaid in o.a. Oekraïne, Roemenië, Hongarije, Albanië en Rusland.
Die landen waren (zeker in het begin) nog niet open. Bijbels meenemen was in die periode nog niet toegestaan, dus die Bijbels moesten de grens worden overgesmokkeld……
Bij deze een (heel klein) stukje van hun verhaal…
Laten we beginnen met de grens…. die grens was een soort van open, maar toch niet. Menselijk gezien een hachelijke onderneming, maar ja, als God zegt dat je moet gaan… dan ga je.
Visums e.d. werkten niet zoals nu, dus je melde je bij de grens en dan “op hoop van Zegen” erheen. En ja, dan kreeg je ook vragen of je verboden spullen (waaronder dus ook bijbels) bij je had.
Nu spreken D&J geen woord “over de grens” behalve wat steenkolenengels. Bij de grens is dat een voordeel… want als ze dat soort vragen stellen heb je geen idee en beantwoord je dus ook al hun vragen in het nederlands. Dat die grenswacht geen Nederlands spreekt doe je niets aan…. 🙂
De grensdocumenten die je aanleverde moesten er heel officiëel uitzien, want dat maakte indruk… Thuis werden die op de keukentafel (in het Nederlands…..) in elkaar gezet met (letterlijk!) postzegels van de koningin erop (zie je, dat is de koningin en die gaat met ons mee op reis), zegels van de supermarkt (mooie kleurtjes) en meer “officieel” spul in elkaar gezet. Daarna kwamen er nog wat spannende stempels op en werd het ondertekend met verschillende kleuren pennen. Prachtig! Op die papieren stond precies en eerlijk wat ze kwamen doen. In het Nederlands….
En bij de grens.. hebben ze met de genade van God nooit maar één probleem gehad. Niets… terwijl de bus en aanhanger vol zaten met allemaal “verboden literatuur”….. en ja, ze waren redelijk verstopt, maar zonder God zijn bescherming kom je er niet. Op een gegeven moment werden de hoeveelheden zo groot dat ze erop sliepen….
Grenswachten moesten het hebben gezien.. maar die zagen niets..
Een routeplanner bestond niet, kaarten waren niet van een goede kwaliteit… en ook in de winters werd er gereden… Zodra de bus gevuld was met gekregen bijbels en kleding werd een nieuwe reis begonnen. Ook giften voor benzine kregen ze. Vaak was het zo dat vlak voor vertrek een laatste benodigde gift binnen kwam met het laatste geld wat nodig was voor de benzine. God voorzag telkens weer.
Telefoon was ingewikkeld, post kon weken / maanden duren dus even bellen: we komen over 3 weken kon niet. Ze gingen dus in alle vertrouwen en de ontvangers in Oost-Europa wisten dus ook vaak niet dat ze kwamen, laat staan wanneer…..
Voorbeeld: voor één reis hadden ze alleen de naam van een plaats en de naam van een contactpersoon. Straatnaam, telefoonnummer onbekend en als je geen Russisch, Oekraïens, Hongaars e.d. spreekt dan kan het lastig worden.
In dit geval kwamen ze in het donker aan en wat doe je dan? Op straat zagen ze één vrouw met een hoofddoekje lopen in het donker… die hebben ze aangesproken… en die wist direct wie ze zochten en met die vrouw in de bus zijn ze erheen gereden… in een wildvreemde stad, in het donker, waar je niemand kent, waar een christelijke kerk nogal zeldzaam is en nog niet overal toegestaan… spreek je 1 persoon aan en het is geregeld. Toeval? Nee, grote zegen!
De bijbels werden ter plekke uitgedeeld (waar het kon) en die werden GRAAG aangenomen. De geestelijke honger was groot en op die manier zijn er duizenden bijbels de grenzen overgegaan. Niemand die het tegenhield, God was krachtiger dan welke aardse macht dan ook.
Als er contacten waren met een lokale kerk organiseerden ze evangelisatie acties. Stadions vol met duizenden mensen tegelijkertijd.. op plekken waar het eigenlijk niet kon, maar toch wel.
Spreekbeurten van meerdere uren waren geen probleem. Een voorbeeld: op een gegeven moment moesten D&J direct mee want ze moesten ergens spreken over wie Christus is. Op de vraag: hoe lang mag die spreekbeurt zijn… een half uur? werd niet enthousiast gereageerd. Een uur dan? Nee, nog te kort. Anderhalf uur dan? Toen werden ze blijer…. twee uur dan? Ja, daar werden ze blij van! Graag! Minimaal 2 uur spreken over wie Christus is.
Zalen vol, honderden bijbels, meerdere spreekbeurten per dag… geen uitzondering, in tegendeel…
Van die reizen is menselijk gezien niet zoveel meer over… een berg foto’s, gezegende verhalen, en… nu D&J even in Polen zijn.. ontmoeten we mensen uit Oekraïne die tijdens dit soort acties tot bekering zijn gekomen! Wow…. dat is bijzonder!
Wat er ook nog over is, is een cassettebandje wat ze hadden opgenomen in Oekraïne tijdens één van hun reizen waarbij ze vergezeld werden door een muziekgroep. Een cassettebandje met christelijke liedjes… en die hebben we online gezet samen met een aantal foto’s uit één van al die reizen, naar onder andere Oekraïne.
De hele afspeellijst hebben we op https://www.youtube.com/watch?v=s4iP3ekBIdY&list=PLONpPpWWCMYljp0jpQTOxulKZD71bhLLo gezet.
En deze week… hebben we een paar (niet allemaal vooraf geplande, maar zo gaat dat hier nu eenmaal) meetings staan met mensen uit Oekraïne. Zij zien dan de foto’s van die tijd van hun land, met muziek die ze kennen, met verhalen hoe het ging toen de USSR uit elkaar viel en hoe God mooie dingen deed…
Foto’s die ze herkennen. Hé! Dat is “plaats x, kruising y”… een feest van de herkenning en hoop. Hoop voor een betere toekomst… waar geen pijn meer is, geen heimwee, een perfecte en mooie toekomst. Waar je ook vandaan komt…
En zo… jaren nadat ze zijn gestopt met dit werk… en weer andere projecten hebben opgestart, hebben we het er weer over, geeft het hoop en alweer een mooie boodschap van Zijn liefde voor iedereen. Heel bijzonder om te ervaren…
Indrukwekkend, we hebben een Creatieve God
Ja toch?! Heel bijzonder om zo verhalen te kunnen delen!
Wat een bemoediging om zo Gods liefde te delen.
Zeker weten! Momenten waarvan we enorm genieten!
Bijzonder mooi om dit zo te zien!
Bedankt voor het maken van t verhaal, de foto’s en de prachtige liedjes!
Dank aan de Heer voor zoveel zegeningen!