Een zwaar verlies met een gouden randje.

Vandaag sprak ik met T… ze begon als volgt:

Het gaat over mijn moeder…. Ze is 1 week geleden overleden.

En dat deed pijn… ze had echter een vraag:

Mijn moeder biechtte haar zonden op, op haar sterfbed en ze accepteerde Christus als haar
Heer en Heiland lang geleden.

Waar is ze nu??

Mijn antwoord was als volgt:

Als je moeder Christus als haar Heer heeft aangenomen, is ze in de hemel.

En haar reactie was kort:

Wow! Ik ben zo blij nu ik dit hoor.

En dat roept vragen op. Want wat is daar zo “bijzonder” aan? Ja, het is absoluut bijzonder, maar waarom verbaast dat haar zo?? Twijfelde ze daar aan dan?

De Bijbelse werkelijkheid is zo eenvoudig, we moeten Jezus accepteren als onze verlosser, en dat zijn we
gered…

Dus ga je wat verder pulken waarom dat haar zo positief verbaast… en dan komt het:

Eigenlijk was ik een paar weken geleden boos op God. Veel van de dominees hier spreken, zeggen dat is het niet
makkelijk om naar de hemel te gaan en zo…

Ah kijk, nu komen we ergens! Dus naast het verlies van haar moeder (wat verschrikkelijk is) speelde er de vraag… is ze nu in de hemel of niet? En die vraag leek bijna nog groter dan het verdriet om het verlies. Waar was haar moeder nu? We gaan weer een stukje verder in het gesprek:

Ze leed al heel lang aan een ziekte, ik heb er echt voor gebeden, maar kreeg geen antwoord waarom God mij dit aandeed. Ik vertrouwde God. Ik dacht dat mijn moeder voor velen een getuigenis zou zijn. Maar ze is er niet meer…. en dat is dus niet gebeurd.

En toen is het gesprek (ongeveer) zo verder gegaan:

Je moeder is overleden… en ja, dat doet veel pijn…, maar… dat was de reden dat je vandaag naar mij toe kwam voor een gesprek anders hadden wij elkaar nooit gesproken. … En nu praat over wie God is, en op die manier… kom je dichter bij God… door wat er gebeurde met je moeder…

Dus je moeder… is een ENORM getuigenis voor jou vandaag…….

En daar gaan we!

Klopt! Wauw, daar heb ik nooit over nagedacht. Alles gebeurt met een reden! Dit geeft me hoop!

Maar ja…. er was nog een opvallend punt. Deze:

Eigenlijk was ik een paar weken geleden boos op God. Veel van de dominees hier spreken, zeggen dat is het niet

makkelijk om naar de hemel te gaan en zo…

Toen heb ik haar verteld dat ze GEEN WOORD moet geloven wat ik zeg (uhh…daar was ze even stil van, dat is een gedurfde aanpak, maar werkt vaak super), maar dat we moeten geloven wat de bijbel, Gods woord zegt. En die bijbel, die is daar duidelijk in:

Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe.

Johannes 3:16

Dat is alles wat nodig is … dat is alles …. en haar reactie:

Ik snap het! Ik moet geloven wat de bijbel zegt, niet wat mensen soms zeggen. Ik snap het! Om eerlijk te zijn, je opende mijn ogen vandaag, je hebt mijn twijfels weggenomen. Mijn moeder is in de hemel!

Maar tja… we weten nu waar haar moeder is, maar hoe zit het dan met T zelf? Die vraag moest dan ook maar een keer worden gesteld:

Geloof je dat Jezus stierf voor onze zonden, en dat hij opstond uit de dood, en daarin heeft Hij jou van de hel bevrijd?

Haar antwoord was, ja zeker! Maar toen ik haar vroeg of ze dat ooit aan God had verteld was haar antwoord: nee. 😕

Ik dacht altijd dat God me haat voor wat ik in het verleden heb gedaan. Ik dacht dat hij boos op me zou zijn.

Ah kijk, nu komen we ergens! Dus dit is de echte vraag…. en hier is het antwoord erop:

Ik zal al hun ongehoorzaamheid vergeven. Ik zal er zelfs niet meer aan denken.”

Hebreeën 8:12

Zie je wat er staat? Als je gelooft dat Jezus voor jou zonden gestorven is, dan denkt God niet meer aan je verleden.

Dus hoe kan een God die er niet meer aan denkt er nog wel kwaad over zijn?????

Wauw, ik begrijp het! Al die jaren heb ik gewoon mijn tijd verspild door dat op een verkeerde manier te denken. Dit is zo bemoedigend! God heeft me hier op het juiste moment gebracht, door de getuigenis van mijn moeder.

Lang verhaal iets korter:

Ja, het menselijke verdriet dat haar moeder niet meer op deze aarde is, is echt en doet pijn. Maar T zal haar moeder weer zien… wat een enorme getuigenis was de moeder van T !! En niet alleen voor T, maar ook voor mij en voor jou als lezer vandaag.

We hebben het gesprek afgerond met een gebed om God te laten weten dat T gelooft wat Jezus voor haar (en jou en mij) heeft gedaan.

Welkom in de familie T. Ik kijk er naar uit om jou en je moeder te zien.. in de hemel. Waar pijn niet meer bestaat.

Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef Ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Maak je niet ongerust en verlies de moed niet.

Johannes 14:27