Berg op
Vandaag in de therapiegroep staan we stil bij waar je staat in je leven ten opzichte van al je taken en ten opzichte van anderen.
Dit beeld zegt ontzettend veel!
Als je deze persoon zou vragen hoe het met haar gaat, zal ze waarschijnlijk antwoorden dat ze moe is. Maar bij dat antwoord heb je niet direct dit plaatje!
Ze staat er alleen voor, met verantwoordelijkheid voor anderen, met bagage, met allerlei grijze gedachten, de hete zon op de rug en ze moet door de woestijn bergop lopen waar ze constant hindernissen en gevaren tegenkomt.
Geen mogelijkheid om te rusten, geen mogelijkheid om een koel glas water in de schaduw te drinken…
Door deze opdracht wordt het ineens wel heel erg duidelijk waar ze zich in haar leven bevindt. Ze krijgt erkenning in de groep, waardoor ze ineens minder alleen staat. En er is ruimte gecreëerd om heel specifiek te kijken naar waar hulp gevonden zou kunnen worden, naar wat nu het meest nodig is.