Afscheid na 100 weken….
Op 21 maart kwam we ze voor het eerst tegen in Polen. Wij kwamen aan vanuit NL, zij waren net uit Oekraïne gevlucht en in Polen aangekomen. Papa en mama, zeven kinderen, oma mee, en verder… de kinderen waren helemaal gaar, papa en mama hadden nog geen idee wat er allemaal was gebeurd, een bus die van ellende in elkaar zakte en wat boodschappentassen met kleding. En verder niets…
En vandaag, 100 weken later, gaan ze niet terug naar Oekraïne, maar gaan ze verder.. naar Canada… een volgende stap… Met veel meer energie dan toen ze in Polen aankwamen, maar toch.. wat een stap..
Een stap in geloof, een stap in vertrouwen, maar toch een hele spannende stap. We gaan ze enorm missen, het was een zegen ze te kennen.
De HERE zegene u en behoede u; de HERE doe zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig; de HERE verheffe zijn aangezicht over u en geve u vrede.
Numeri 6:24-26